مس و ملنگ خواب !
شوا ، م ، ا دس تو، خواب ندارم
نيمي يلي بكپم
شوا= شبها ؛ م= فتحه ميم، من ؛ ا دس تو= با فتحه الف، كسره دال و سين؛ از دست تو
نيمي يلي= نمي گذاري، اجازه نمي دهي
بكپم= با كسره ب و فتحه پ، بخوابم
(در گويش همداني اغلب كلمات با كسره شروع مي شوند)
جانُم بِشت بگه؛ زور فكرا و هول ولاشان، چقذر زياده كه گا گداري يا كه هي هر شو، تاريكان، موقع خو و خستگي نيمي يَله، مجه ملانت سرهم بي يلي
فكرا= فكرها ؛ هول ولا= با ضمه لام و كسره واو؛ ترس و نگراني؛ چقذر= با كسره چ و ق و فتحه ذ، چقدر؛ گا گداري= گاه گداري ؛ هي= كسره هاء و سكون ي ، هميشه؛ شو= شب؛ تاريكان= به هنگام تاريكي ؛ نيمي يله= نمي گذارد
( خو و شو بيشتر لهجه ملايري و نهاوندي و لري همدان است تا خود شهر همدان)
مجه= كسره م، كسره و تشديد ج ، مژه ؛ ملان= كسره م، كلمه جمع براي برخي كلماتي كه با ميم شروع مي شوند مثل ميز ملان يعني ميزها ؛ سرهم بيلي= كسره سين و ر، فتحه ي، روي هم بگذاري ؛
جانم به تو بگويد كه؛ زور فكرها و ترس و نگراني همراه آنها، چنان زياد است كه گاه گداري يا هميشه، موقع تاريكي و خواب و خستگي، نمي گذارد مژه هايت را روي هم بگذاري.
كوجانه مي ورتتم، معلوم ني، اوسارت دادي دس ا !
كوجانه=
مي ورتتم= كسره واو، كسره ر ، كسره ت اول و فتحه ت دوم، مي بردت هم
اوسار ت= با كسره ت، افسارت را ؛ ا= با ضمه الف، او
كجا مي بردت هم معلوم نيست؛ افسارت را دست او( فكر و ترس و اضطراب همراهش) داده اي !
لا مصب، هر چي ماخاي گلاراي مشكيته بوندي و مس و ملنگ خو بشي، نيمي ي له
لا مصب= با تشديد ص، لا مذهب؛ ماخاي= مي خواهي؛ گ لاراي مشكيته = باضمه گ، تشديد لام، چشم هاي سياهت را
بوندي= كسره ب، فتحه واو، ببندي
مس خو = فتحه م، كسره و تشديد سين، كسره خ، مست خواب ؛ نيمي يله= نمي گذارد
هرچه قدر مي خواهي، چشمان مشكي ات را ببندي و مست و ملنگ خواب بشوي، لا مذهب نمي گذارد.
پستها
