گاه‌نوشت‌های منصور بنانی

غیر  (از)  آن   زنجیر    زلف    دلبرم

       گر     دو صد   زنجیر    آری     بردرم (بگسلم)        مولانا

خودباختگی در برابر نظر و قضاوت دیگران فقط به معنای بیرونی آن نیست، که آن هم بسیار مهم است. زمانی آزادی واقعی به دست می آید که قضاوت یا پیشنهاد اشتباه اکثریت، تأثیری بر مهربانی درون و تصمیم خردمندانه ما نگذارد. اما خود باختگی اصلی در درون ذهن ما اتفاق می­افتد. وقتی تصمیم قاطع می­گیری که به مدت ده دقیقه تنها از دم و بازدم آگاه بمانی یا هر تصمیم دیگر؛ مثلاً می خواهی یک ساعت فقط مطالعه کنی یا قدم بزنی، آنگاه مشخص می شود که چقدر نسبت به قضاوت­های دیگران یا پارازیت افکار زائد خودمان خود باخته­ایم؟! در آن مدت هر چقدر که توجه و انرژی وجودی مان را به افکار و هیجان های منفی یا حتی مثبت ولی مداخله کننده و غیر ضروری در این لحظه، معطوف نماییم و با آنها سرگرم شویم، مشخص می­شود که خود باختگی و نگرانی نسبت به خود کاذب هنوز قدرتمند است و عشق نسبت به معشوق اصلی یعنی   "خود متعالی "  هنوز عشق یکدله و خالصی نیست!

 

این مطلب همچنین در کانال تلگرام :  https://t.me/avazedoust

هم آمده است.

 

موضوع: اصالت انسان، توهم خود، مراقبه، مشاهده گری، لحظه حال، مولوی